Jungs concept van Anima & Animus, en een nieuwe definitie

Laten we eens kijken naar Jungs concept van anima en animus voordat we overgaan tot een meer genuanceerde definitie die de problemen van genderinclusiviteit of het gebrek daaraan omzeilt. Door dit te doen, krijg je een genuanceerder inzicht in je eigen psyche. We eindigen met te bespreken hoe deze genuanceerde definitie ons kan informeren schaduw re-integratie.

We beginnen met de klassieke definitie van Jung, voordat we het over gender hebben en beginnen aan een uitgebreide definitie die rekening houdt met die discussie.

Inleiding tot Jungs Anima en Animus

Jung zag de Anima als het onbewuste beeld van een man door de man, en de Animus als het onbewuste beeld van een man door de vrouw. Ongeacht welk geslacht we zijn, we hebben een geïdealiseerd, algemeen beeld van wat het andere geslacht is is en zou moeten zijn.

Ze maken deel uit van de persoonlijke schaduw: ze zitten onder ons bewuste bewustzijn en dicteren van daaruit hoe elke sekse zich verhoudt tot de andere.

Ze bestaan ​​ook in het collectief bewusteloos als krachten die dicteren hoe elk geslacht zich collectief verhoudt tot het andere geslacht.

Ik wil hieraan toevoegen dat onze schaduw niet alleen onze mentale beelden beïnvloedt, maar op alle niveaus van het individu werkt: persoonlijkheid, gedrag, emoties, enzovoort. Schaduwen zijn krachtige onderbewuste krachten die ons net zo definiëren als onze bewuste persoonlijkheidskenmerken.

Zoals alle psychologische concepten en de levende, ademende psychologie die ze beschrijven, werd ook dit concept sterk beïnvloed door de tijd waarin Jung het voorstelde, en bepaalde kenmerken ervan zijn controversieel geworden.

Laten we daarom beginnen met een moderne definitie. Mijn conclusies zijn gebaseerd op mijn studie en implementatie van schaduwtheorie en ontwikkelingstheorie, in het bijzonder het werk van Ken Wilber, Doshin Roshi en anderen die opereren vanuit een integraal, post-postmodern perspectief.

Geslacht en geldigheid van Anima en Animus

Bij het onderzoeken van dit onderwerp ontdekte ik dat het voor veel controverse heeft gezorgd als het gaat om gender en identiteit.

In Jungs tijd waren mannen mannen, en vrouwen en vrouwen, of dat zouden ze tenminste moeten zijn. Dat wil zeggen, je had een mannelijke persoonlijkheid als en alleen als je biologisch mannelijk was. Je had een vrouwelijke persoonlijkheid als en slechts als je biologisch vrouw was. Als u zich identificeerde als iemand anders dan uw biologische geslacht, of kenmerken van het andere geslacht vertoonde, werd u belachelijk gemaakt. 

Het is niet verwonderlijk dat de tijdgeest de theorie van Jung beïnvloedde. Ik heb begrepen dat dit biologische hokje ertoe leidde dat Jung onbewust tot de conclusie kwam dat je een anima hebt als en slechts als je biologisch mannelijk bent, en een animus als en slechts als je biologisch vrouwelijk bent. 

Voor onze moderne of postmoderne gevoeligheid lijkt dit ouderwets, naïef en zelfs discriminerend, maar ondanks zijn onbetwiste naïviteit lijkt het mij eigenlijk dat Jung in dit opzicht behoorlijk vooruitstrevend was. Er is moed voor nodig om te stellen dat alle mannen een verborgen vrouwelijke kant hebben. De meeste moderne mannen zijn bang om dat toe te geven, laat staan ​​de mannen van zijn tijd. Vrouwen zijn net zo huiverig om hun mannelijke kant te erkennen.

Niettemin heeft onze moderne afstemming op gender en identiteit Jungs visie in twijfel getrokken. Als geslacht en geslacht niet noodzakelijkerwijs gelijk zijn, hoe kunnen mannen dan een verborgen vrouwelijke kant hebben, en omgekeerd? Als alle gender een sociale constructie is, is Jungs visie toch niet even overtuigend als onze willekeurige definities van gender? Heeft het concept überhaupt enige geldigheid?

Ik heb enorm veel respect voor alle bewegingen die tot doel hebben mensen te bevrijden, maar net als vele anderen heb ik het gevoel dat de beweging de cirkel rond heeft gemaakt en op haar eigen manier repressief en insulair aan het worden is. Ik ben ervan overtuigd dat Jung veel te bieden heeft, zolang we maar niet verdwalen in het gendermijnenveld.

Allereerst, als we naar een persoon kijken, is een van de eerste dingen die we herkennen zijn biologische geslacht, en in de overgrote meerderheid van de gevallen hebben we gelijk. Hoewel dat niet garandeert dat ze zich identificeren met hun biologische geslacht, of met welk geslacht dan ook, is het er wel en is het meestal gemakkelijk te identificeren.

Ten tweede beschrijven de concepten van mannelijkheid en vrouwelijkheid het feit dat biologische mannen voornamelijk bepaalde kenmerken vertonen (mannelijke), terwijl biologische vrouwen vooral andere kenmerken vertonen (vrouwelijk). Dat betekent niet dat mannen moeten vertonen ze, maar ze hebben de neiging dat ook te doen.

De concepten van mannelijkheid, vrouwelijkheid, anima en animus zijn precies dat: concepten die de neigingen van mensen proberen te beschrijven. Of deze patronen nu op een schandelijke manier cultureel bepaald zijn of niet, ze zijn er, dus laten we proberen ze te begrijpen.

Ik vind de neiging om de mensheid te reduceren tot een amorfe soep en het ontkennen van het mannelijke, vrouwelijke, mannelijke en vrouwelijke net zo discriminerend als typisch seksisme. Miljarden mensen zijn biologisch mannelijk en daar zijn ze trots op; miljarden zijn biologisch vrouwelijk en zijn er trots op dat te zijn. En veel mensen van beide biologische geslachten realiseren zich dat ze een mix zijn van mannelijk en vrouwelijk. Laten we dat erkennen. Laten we mensen niet dwingen aseksueel, transgender of post-gender te zijn als ze dat niet willen.

Uiteindelijk denk ik dat er een manier is om ons moderne begrip en onze gevoeligheid te integreren met Jungs oorspronkelijke definitie.

Laat me daarom erkennen dat onze nieuwe gevoeligheid voor gender en identiteit feitelijk een bijzonder belangrijk concept bijdraagt: dat onze identiteit vloeiender is dan we denken, dat er geen strikte, rigide, onveranderlijke grenzen zijn op het gebied van gender. Dit helpt ons te beseffen dat we complexer zijn dan we geneigd zijn te erkennen: hoewel we in de eerste plaats mannelijk kunnen zijn, hebben we vrouwelijke aspecten, en omgekeerd.

Deze inzichten stellen ons in staat om te zien dat mannelijkheid en vrouwelijkheid twee polen zijn of archetypes die zich in verschillende mate via ons uiten. Hun namen zijn afgeleid van het biologische geslacht dat de neiging heeft om de een meer te belichamen dan de ander. Ze zijn niet bedoeld als een manier om mensen te onderdrukken, categoriseren en stereotyperen.

De Anima en de Animus zijn dus de schaduwaspecten van mannelijkheid en vrouwelijkheid, niet van biologische mannen en vrouwen per se. 

Ik zou zelfs zo ver willen gaan om te zeggen (op basis van mijn beperkte kennis, ik denk niet dat Jung dit ooit heeft beweerd) dat we allemaal een anima en animus hebben, eenvoudigweg omdat we allemaal in verschillende mate mannelijkheid en vrouwelijkheid tot uitdrukking brengen, ongeacht onze biologische kenmerken. geslacht of genderidentificatie. Zo ervaren wij natuurlijk ook de schaduwkanten van ieder van ons.

Sterker nog, ik heb een manier waarvan ik denk dat deze het genderprobleem helemaal omzeilt, en dat is door biologische seks uit dit gesprek te verwijderen. Wat belangrijk is in psychologie en schaduw is tenslotte ons identiteitsgevoel: met welk materiaal identificeren we ons bewust, en wat ligt verborgen in het onderbewustzijn?

Als we ons biologische geslacht vergeten, identificeren we ons dan vooral met mannelijke kenmerken of met vrouwelijke kenmerken? Welke mijden wij?

Iedereen wordt erbij betrokken, niet omdat onze biologische sekse- of genderidentificatie speciaal of uniek heilig is, maar omdat onze biologische sekse- en genderidentificatie doen er niet toe in dit gesprek, tenzij ze ons helpen onze eigen psychologie te begrijpen.

Welke psychologische kwaliteiten helpen ons ten volle te leven en onze uniciteit tot uitdrukking te brengen, en welke belemmeren ons? En in ons streven dit te begrijpen, kunnen we ontdekken dat de concepten van mannelijkheid, vrouwelijkheid, anima en animus onthullend zijn.

Op deze manier kan het gesprek over een van Jungs centrale concepten werkelijk inclusief zijn en zich bevrijden van het mijnenveld van politieke correctheid en gevoeligheid. Belangrijker nog is dat het ons de complexiteit en lastigheid van onze eigen psyche laat zien.

Jungs Anima en Animus, en mijn voorlopige nieuwe definitie

Ter opfrissing: de traditionele definitie is als volgt.

De animus van een vrouw is haar eeuwige beeld van een man; De anima van een man is zijn eeuwige beeld van een vrouw. Deze zijn doorgaans onbewust, verborgen buiten ons bewustzijn.

Iedere man draagt ​​het eeuwige beeld van een vrouw in zich mee, niet het beeld van deze of gene specifieke vrouw, maar een bepaald vrouwelijk beeld… Hetzelfde geldt voor de vrouw: ook zij heeft haar aangeboren beeld van de man.

Carl Jung

Hierin vind ik dat Jung er niet in slaagt de niet-erkende mannelijkheid en vrouwelijkheid in ons allemaal te erkennen. Aannemen dat een man 100% mannelijk is en geen onderdrukte eigenschappen heeft (mannelijk of vrouwelijk) is nogal naïef, net zoals het veronderstellen dat een vrouw 100% vrouwelijk is zonder onderdrukte mannelijke of vrouwelijke eigenschappen. Dat is waar mijn uitgebreide definitie van pas komt.

Bewuste eigenschappen impliceren onbewuste eigenschappen

Terwijl we naar mijn definitie toewerken, wil ik het volgende opmerken:

De vrouw wordt gecompenseerd door een mannelijk element en daarom heeft haar onbewuste als het ware een mannelijke afdruk. Dit resulteert in een aanzienlijk psychologisch verschil tussen mannen en vrouwen, en daarom heb ik de projectiefactor bij vrouwen de animus genoemd, wat geest of ziel betekent.

Carl Jung

Als ik Jung correct interpreteer, lijkt het erop dat we, omdat we overwegend tot een bepaald geslacht behoren, noodzakelijkerwijs precies het tegenovergestelde hebben. Door één te zijn, is de ander per definitie onbewust. Meer in het algemeen is een pijler van het moderne schaduwwerk dat onze psyche onvermijdelijk het tegenovergestelde bevat van onze bewuste of schijnbare eigenschappen, of deze nu mannelijk of vrouwelijk zijn, of een mix ervan, of geen van beide.

De voorkant van een masker heeft zijn buitencontouren; draai het om en je ziet de contouren omgekeerd. De buitenste contouren kunnen niet bestaan ​​zonder de innerlijke; onze persoonlijkheidskenmerken kunnen niet bestaan ​​zonder hun tegenpolen, zelfs als deze laatste buiten ons bewustzijn verborgen liggen. Ze zijn aanwezig in hun schijnbare afwezigheid. Zo geldt dat ook voor onze onbewuste mannelijkheid en vrouwelijkheid.

Dit betekent dat, ongeacht onze biologische geslachts- en genderidentificatie, al onze bewuste vrouwelijke eigenschappen noodzakelijkerwijs hun mannelijke eigenschappen in de schaduw bevatten, en dat al onze bewuste mannelijke eigenschappen de vrouwelijke eigenschappen in de schaduw bevatten.

Dat betekent niet noodzakelijkerwijs dat we niet mannelijker of vrouwelijker kunnen zijn zonder onderdrukking van de andere pool. Het betekent alleen dat we allemaal een bepaalde mix van die twee in zich dragen, en hoe meer we ons aan de een vastklampen en de ander (of bepaalde eigenschappen van beide) ontkennen, des te inauthentieker en onevenwichtiger we zijn.

Het tegenovergestelde van elke persona is een schaduw.

Doshin Roshi

Mijn uitgebreide definitie

Daarom zal ik Jungs definitie voorlopig uitbreiden door dat te zeggen de anima en animus zijn de eeuwige concepten die we hanteren met betrekking tot beide geslachten, ongeacht onze biologische sekse of genderidentificatie. Op deze manier vermijden we rigide gendertypering en erkennen we dat we allemaal mannelijke en vrouwelijke eigenschappen hebben. Als zodanig hebben we onbewuste eeuwige concepten van beide geslachten: we hebben allemaal een anima en animus.

De mate waarin we deze eeuwige beelden bewust belichamen, is de mate waarin het bewuste aspecten van onze persoonlijkheid zijn en waarin we het volledige scala aan menselijke eigenschappen – mannelijk, vrouwelijk of anderszins – op onze eigen unieke manier kunnen belichamen.

Hoe meer we mannelijke eigenschappen ontkennen en onderdrukken, hoe groter onze vijandigheid; hoe meer we vrouwelijke eigenschappen ontkennen en onderdrukken, hoe groter onze vijandigheid.

Luister naar mijn aflevering op de anima en animus.

Gebruik deze kennis

Hoewel ik graag diepgaand naar onze psychologie kijk vanuit een enigszins theoretisch perspectief, help ik je graag om deze diepgaand te transformeren.

Als je later aan schaduwwerk begint, moedig ik je aan, ongeacht het geslacht waarmee je je identificeert, en welk biologisch geslacht je jezelf ook beschouwt, om te proberen je onbewuste mannelijke en vrouwelijke eigenschappen bloot te leggen.

Het vergt grote moed om toe te geven dat deze onderdrukte eigenschappen van jou zijn en ze vervolgens te reïntegreren, maar dit is een grote stap in de richting van psychologische volwassenheid en de bloei van je volledige, authentieke persoonlijkheid, die Jung heeft vastgelegd in het concept van de Zelf archetype.