Ross Edwards BSc DipBSoMLaten we eens kijken naar de essentiële principes van het proces van beheersing van vaardigheden. Als je goed wilt worden in je bezigheden – of het nu een nieuwe taal, instrument, sport of handwerk is – moet je eenvoudigweg deze principes volgen. Negeer ze en je maakt jezelf klaar voor mislukking.
We beschouwen meesterschap vaak als mysterieus, etherisch en magisch, waarbij we ons niet realiseren dat miljoenen het pad naar hoge prestaties hebben bewandeld en op hun reis bepaalde principes hebben gevolgd. Het beheersen van vaardigheden is geen mysterie; het heeft bepaalde essentiële elementen, en als je merkt dat je moeite hebt om ergens goed in te worden, is het waarschijnlijk dat je je daar niet aan houdt.
Laten we beginnen met te kijken naar wat meesterschap is.
Wat is meesterschap?
Ik associeer meesterschap gewoonlijk met een toestand, een eindpunt, de eindbestemming, de pot met goud aan het einde van de regenboog. Maar het is meer dan dat: het is ook een proces. Het proces leidt tot de staat, en alleen door er met succes doorheen te navigeren, kunnen we de draak overwinnen. Om duidelijk te zijn:
De proces van meesterschap is het proces van leren, van langdurige toewijding aan een vakgebied of bezigheid.
De staat van meesterschap is de staat van hoge prestaties die we bereiken na veel leren.
Maar laat u niet misleiden: de staat is niet echt een eindbestemming. Zelfs nadat ze de berg hebben beklommen, gaan echte meesters door. Niet alleen vanwege de lofbetuigingen en beloningen, maar ook omwille van de discipline zelf. Ze houden gewoon van wat ze doen. Ze doen het voor zichzelf, en ze houden ervan om hun kennis uit te breiden.
Bovendien is elke waardevolle vaardigheid of kennisgebied eindeloos. Er bestaat geen staat van meesterschap, simpelweg omdat er geen einde komt aan wat je kunt beheersen. Als je net begint, lijkt dit misschien een abstracte aardigheid. Maar het is bij uitstek praktisch. Als je dit weet, kun je blijven leren, zelfs als je denkt dat je de top hebt bereikt. Dit kan van cruciaal belang zijn voor uw hobby's, carrière of persoonlijke leven.
Voor iemand die op de reis van de meester is… kan het woord [oefening] het beste worden opgevat als een zelfstandig naamwoord, niet als iets dat je doet, maar als iets dat je hebt.
Georg Leonard
Wat zit er achter de beheersing van vaardigheden?
Laten we er nu een aantal bekijken sleutelelementen voor het beheersen van vaardigheden, te beginnen met het idee van talent.
De talentenmythe
Omdat we het hebben over leren en hoge prestaties, hoeven we alleen maar de talentmythe te bespreken.
Hier is het probleem. Als we het hebben over topartiesten, of het nu sporters, muzikanten, sprekers of schrijvers zijn, hebben we de neiging ze te omschrijven als ‘getalenteerd’, ‘van nature begaafd’ of ‘gezegend’, alsof ze met hun vaardigheden uit de baarmoeder komen. Serieus, luister naar commentatoren, critici en experts die over deze toppresteerders praten. Dit is hun taalgebruik.
Maar deze kijk op talent is opmerkelijk gebrekkig. We vergeten dat elites hun leven aan hun kunst wijden. Lees een paar van hun biografieën en je zult merken dat de meesten van hen tientallen jaren niets anders hebben gedaan dan hun vak leren. Hoe konden ze er niet geweldig in zijn?
Zie je, de gratie, de natuurlijkheid en het gemak van hun uitvoering hypnotiseren ons door te geloven dat hun vaardigheid in hen is ingebouwd, aangeboren. Dit is een optische illusie. Deze gratie en stroom komt na een lange reis op het leerpad, niet eerder.
Talent bestaat wel, maar het is een kleine voorsprong
De realiteit is dat sommige mensen misschien een voorsprong hebben, maar deze voorsprong betekent niets in het grote geheel der dingen. Vaak is de voorsprong een klein stukje vaardigheid. Het ziet er oogverblindend uit voor amateurs, maar onopvallend voor professionals.
Mijn favoriete en bekendste voorbeeld is Stephen Hendry. Voor degenen onder u buiten Groot-Brittannië: Hendry was een snookerspeler – een van de grootste ooit, en een van de meest invloedrijke in de sport. Oké, hij is nog steeds een professional, maar hij heeft zijn beste tijd al lang achter zich. In zijn korte periode aan de top van de sport scoorde hij 775-eeuwse breaks en won hij zeven keer het Wereldkampioenschap. Hoe bereikte hij zulke duizelingwekkende hoogten?
Hendry begon zijn vak te leren als 13-jarige, aan een tafel van een kwart formaat, van het soort dat in een kleine slaapkamer zou passen. Na ongeveer veertien dagen maakte hij vijftig pauzes, een prestatie die nieuwelingen hun hele leven nooit bereiken.
Hendry erkent hoeveel werk hij heeft gedaan om de top te bereiken: tijdens zijn professionele jaren oefende hij zes uur per dag, zeven dagen per week. Maar hij is er ook van overtuigd dat hij zonder zijn kleine voorsprong nooit zou hebben bereikt wat hij deed.
Maar hier is het probleem. Zijn talent – zijn inherente, aangeboren snookervaardigheid – kwam schijnbaar neer op de vijftig breaks die hij in ultrasnelle tijd behaalde. Zeker, deze zijn lastig voor niet-spelers, maar een professional maakt elke dag tientallen pauzes – aan een tafel van volledige grootte. Ze zijn routinematig en onbelangrijk. Op een tafel van kwartformaat? Laat maar. Ze maken eeuwbreuken met één hand.
Mijn punt? Hendry had een kleine voorsprong, een schok in de goede richting. Maar hij overwaardeert het enorm, en onderschat zijn lange jaren van slopende praktijk.
Meesterschap is geen functie van genialiteit of talent. Het is een functie van tijd en intense focus toegepast op een bepaald kennisgebied.
Robert Greene
Mijn voorsprong
Ik had een voorsprong in wiskunde. Ik leerde snel hoe laat het was en hoe ik busnummers kon identificeren, een prestatie die mijn ouders en kleuteronderwijzers verblindde. Maar laten we eerlijk zijn: deze vaardigheden zagen er pas geweldig uit toen ik twee jaar oud was. Als een volwassene de tijd niet kan zien of cijfers kan lezen, komt dat meestal doordat hij of zij blind is of speciale behoeften heeft. Dat is geen gebrek aan respect voor deze groepen, maar een indicatie dat deze vaardigheden na een bepaalde leeftijd een tweede natuur zijn en onopvallend, net als Hendry's 50 breaks.
Mijn punt? Talent en inherente competentie worden overschat en buiten alle proporties opgeblazen. Het kan je misschien een voorsprong geven op nieuwelingen op het leerpad, maar het kan je niet tot het eliteniveau brengen.
En als je geen talent hebt, kun je er nog komen. In het begin kan het wat langer duren, maar als je er eenmaal overheen bent beginnershobbel, je bevindt je op hetzelfde spoor als de hoogbegaafden.
Stop met geloven in talent. Stop met praten over talent. Gebruik het woord niet eens! Het doet niets anders dan je ontkrachten.
10,000-uurregel
Wat je daar wel brengt, is heel veel oefenen. Velen hebben geprobeerd te kwantificeren hoeveel oefening er nodig is, en herhaaldelijk hebben ze ontdekt dat 10,000 het magische getal is voor topprestaties in welke sport dan ook.
Om je een idee te geven, 10,000 uur oefenen is 1 uur leren per dag, 5 dagen per week, al bijna 40 jaar. Maak er vier uur per dag van en dan hebben we het over iets meer dan negen en een half jaar.
Dat gezegd hebbende, raak niet gefixeerd op dit cijfer. Zeker, het lijkt erop dat 10,000 uur een goede barometer is voor beginnende professionals, maar met veel minder kunnen we behoorlijk verdomd goed worden. We hoeven onze baan of verplichtingen niet op te geven om meesterschap in een vakgebied te bereiken. Een paar duizend uur leren is genoeg voor prestaties op hoog niveau.
De andere reden waarom je niet geobsedeerd moet raken door dit cijfer is dat deze regel genuanceerder is dan het op het eerste gezicht lijkt. Het is niet voldoende om al die uren in welke vorm dan ook op te bouwen; je moet ze investeren in een speciaal soort oefening.
Doelbewust oefenen
Opzettelijke oefening is een cruciaal aspect van de 10,000-urenregel, maar toch negeren de meeste mensen dit. Het is niet verwonderlijk dat we, om echt goed te worden, niet kunnen vertrouwen op welke oude praktijk dan ook – het moet gericht zijn op leren, verbeteren, ons niveau verhogen en nieuwe vaardigheden ontwikkelen binnen ons streven. Dit is een bewuste praktijk.
Tijdens het leertraject kom je in de verleiding om op je huidige niveau te blijven, het te beschermen en daar een huis te bouwen. Je huidige niveau voelt vertrouwd, fijn, comfortabel. Je hoeft jezelf niet onder druk te zetten, je angsten onder ogen te zien of een gebrek aan competentie toe te geven. Je zweeft gewoon zorgeloos verder.
Nog meer tips over leren en het beheersen van vaardigheden in mijn video over de drie disfunctionele typen leerlingen.
Natuurlijk voelt het in zekere zin prettig, maar dit comfort en gemak weerhouden je ervan om vooruit te komen. U moet de tegenovergestelde aanpak volgen door uw werk voortdurend onder de loep te nemen, zwakke punten te identificeren en meer te leren. Dit alles vergroot uw competentiecirkel en brengt u dichter bij topprestaties, bij echt meesterschap. Idealiter zou je gedurende de hele tijd dat je bezig bent met de achtervolging, bewust moeten blijven oefenen.
En op een gegeven moment zul je echt beseffen dat er geen eindbestemming is. Hoe verder je reist, hoe groter het territorium wordt. En als je er meer van ontdekt, wordt je eetlust opgewekt en voel je je levend. Waarom de illusie van aankomst in stand houden als je kunt blijven leren?
We hebben drie belangrijke aspecten van het leertraject in abstracte zin bekeken. Laten we nu eens dieper ingaan op de praktijk. Hoe ziet, ruikt en smaakt het pad?
De praktische kant van het beheersen van vaardigheden
Beheersing van vaardigheden betekent gewoonten
Om meesterschap te bereiken, moet u sterke leer- en oefengewoonten opbouwen. Deze gewoonten moeten verband houden met de gebieden die u wilt verbeteren. Herhaal ze zo vaak dat ze ingebakken raken. Je hoeft niet meer na te denken over het beoefenen van de viool, je doet het gewoon. Er is een naadloze overgang tussen praktijk en niet-praktijk.
Ik raad je ten zeerste aan om een vast oefenschema te hebben en een overzicht van al je oefensessies. Zo weet je precies wat je moet oefenen en hoe lang je hebt geoefend.
En als je een vaardigheid onder de knie hebt, ruil je deze in voor een ander cruciaal onderdeel van je vak. Als je dit maanden en jaren doet, zul je enorme sprongen voorwaarts in je vaardigheidsniveau merken.
Leren betekent herhaling
Terwijl u het leertraject bewandelt, zult u merken dat uw vaardigheden op de automatische piloot gaan. Dit is wat er gebeurt als je een beweging of techniek honderden en duizenden keren herhaalt: het raakt als een gewoonte ingebakken in je lichaam en geest, en het begint natuurlijk en moeiteloos aan te voelen. Wat er voor anderen geweldig uitziet, voelt voor jou automatisch.
Regelmatig oefenen, zelfs als het erop lijkt dat u niets bereikt, kan in eerste instantie lastig lijken. Maar uiteindelijk komt de dag dat oefenen een waardevol onderdeel van je leven wordt. Je nestelt je erin alsof je in je favoriete luie stoel zit, onbewust van de tijd en de turbulentie van de wereld.
Georg Leonard
Oefen een techniek dus niet slechts één of twee keer. Doe het honderden, duizenden keren totdat het een tweede natuur wordt, een permanent onderdeel van je repertoire. Op dat moment heb je de vaardigheid echt geïnternaliseerd en kun je deze naar believen reproduceren.
Hier is nog een oefentipje: oefening baart blijvend, niet perfect. Dit betekent dat herhaling gaat over inleren, en wat je ook inbouwt, het wordt een gewoonte.
Als je een nummer verkeerd op piano oefent, automatiseer je de verkeerde versie. Niet alleen speel je dan de verkeerde versie van het nummer, je zult het ook dubbel zo moeilijk vinden om de juiste te leren. De sleutel is om nauwkeurig te oefenen en de juiste stappen in uw gewoontesysteem te programmeren.
De ideale mentaliteit voor het beheersen van vaardigheden
Zonder de juiste mindset kun je simpelweg geen meesterschap bereiken. Je moet in je kunnen geloven en je angsten overwinnen. Anders doe je de herhalingen niet, besteed je geen uren aan oefenen en ben je maar half toegewijd aan hoge prestaties.
Ik heb onlangs een heel artikel geschreven over mindset, Mentaliteit en mentaliteit: uw ticket naar meesterschap in leren, en raad u ten zeerste aan het te lezen als u herhaaldelijk van het pad afdwaalt.
Doorzettingsvermogen en beheersing van vaardigheden
Als ik je één advies zou moeten geven voor het beheersen van vaardigheden, zou het dit zijn: volhouden, niet opgeven, doorgaan, zelfs als het onmogelijk lijkt.
Ik heb gemerkt dat mensen graag over de reis praten. Ze raken helemaal opgewonden van nieuwe apparatuur, de beste leraren, tijdbesparende technieken en andere uitrusting, maar ze vergeten het allerbelangrijkste: oefenen, volhardend, jarenlang. Je kunt het gewoon niet verslaan, hoe goed je opstelling ook is.
Volharding is de universele oplossing voor incompetentie. Kijk terug op de reis van een meester en je zult ontdekken dat doorzettingsvermogen de belangrijkste factor achter hun succes was.
De weg naar meesterschap vereist geduld. U zult uw focus moeten houden op vijf of tien jaar later, wanneer u de vruchten zult plukken van uw inspanningen.
Robert Greene
Beheersing van vaardigheden: kenmerken van het pad
Nu we in algemene termen hebben gesproken over hoe we het pad van meesterschap moeten bewandelen en de staat van meesterschap kunnen bereiken, gaan we dieper in op het uiterlijk en gevoel van de staat van meesterschap.
Houd er rekening mee dat deze kenmerken niet zijn ingebouwd. Ze komen na jarenlange toewijding aan uw vak.
Beheersing van vaardigheden betekent flow
Flow is een staat van moeiteloos doen, van onbaatzuchtige absorptie, van totale aanwezigheid, van perfecte uitvoering. We kunnen flow-toestanden ervaren wanneer we een bepaald competentieniveau hebben bereikt en ons in situaties van matige uitdaging bevinden – niet zo lastig dat het onmogelijk is, niet zo gemakkelijk dat het saai is.
Mijn flow-toestanden voelen als buitenlichamelijke ervaringen. Mijn meest voor de hand liggende recente flow-toestand deed zich voor tijdens het hardlopen. Ik bevond me op een normale route van 10 km en vond het een uitdaging, maar haalbaar. Ik had nog ongeveer 3k te gaan. Plotseling was het alsof mijn bewustzijn zich scheidde van mijn geest en lichaam. Mijn lichaam rende zichzelf, en hoewel ik de spierspanning nog steeds kon voelen, voelde ik me volkomen aanwezig en werd ik in een staat van vreugde gebracht.
Hier is de sleutel tot flow-states: je kunt ze niet forceren. Ze zijn spontaan. Forceren is de vijand. Sterker nog, ik beweer dat de beste flow-toestanden die zijn waarvan je je niet bewust bent, in de zin dat er geen zelfreflecterende gedachten zijn zoals “Oh, ik ben in een flow-toestand.” Je bent er gewoon, geabsorbeerd, zonder bewuste herkenning. Dus vergeet de stroomtoestanden, doe ze niet, maar beschouw ze als een goed teken wanneer ze spontaan met de post aankomen.
Beheersing van vaardigheden betekent moeiteloosheid
Moeiteloosheid is ook niet beperkt tot flow-toestanden. Ik merk dat het een veel voorkomende ervaring is als je eenmaal voldoende hebt geoefend. Zeker, omdat we tijdens de reis doelbewust oefenen, zijn niet al onze ervaringen moeiteloos. Maar bij het herhalen van technieken en vaardigheden die we al hebben verworven, ervaren we een gevoel van lichtheid, ontspanning. Het gebeurt gewoon, en perfect. Er is geen inspanning, bereidwilligheid, vechten.
Aandacht voor details
Een ander facet van meesterschap is het vermogen om de microscopische details van je vaartuig te detecteren en ervan te genieten. Nu je zoveel vaardigheden onder de knie hebt, kun je nu diep in de mechanismen erachter kijken. Wat voor beginners eenvoudigweg niet waarneembaar is, is voor u duidelijk. Je kunt een element vanuit verschillende invalshoeken bekijken en het op vele manieren uitleggen, ook met kanttekeningen en afwijkingen. In feite is dit kennisniveau een tegengif tegen verveling en stagnatie op het pad van meesterschap.
de beheersing van vaardigheden en verder kijken
Als beginners kunnen we de ideeën die we leren niet in twijfel trekken. Wij geloven dat onze leraren onveranderlijke feiten delen, in plaats van hun eigen mening of standpunt, die mogelijk besmet is.
Maar naarmate we verder komen, beginnen we onze eigen mening over dingen te vormen. Wij stellen onze opleiding en de heersende ideeën in ons vakgebied in vraag. Wij komen in opstand tegen mensen die meer waarde lijken te hechten aan gewoonte en traditie dan aan creativiteit en flexibiliteit. Door oefening en ervaring ontwikkelen we onze eigen stijl, onze eigen kijk op ons vak.
Nadat ik dit op verschillende gebieden heb ervaren, vond ik het nuttig om onderscheid te maken tussen conventies en reglement. Een conventie is iets dat we kunnen volgen, terwijl een regel iets is dat we moeten volgen. De twee zijn verschillend, en als je een stempel op je werk wilt drukken, is het van cruciaal belang dat je de een van de ander begint te onderscheiden.
Bijvoorbeeld een regeren schriftelijk betekent dat we een punt aan het einde van de zin plaatsen en vervolgens de volgende zin met een hoofdletter beginnen. Klinkt logisch, toch? Als ik deze regel niet had gevolgd bij het schrijven van dit artikel, zou het een onleesbare klodder woorden zijn geweest. Natuurlijk zijn er momenten waarop het onnodig of niet raadzaam is. Maar in teksten als deze is het van cruciaal belang dat ik deze regel volg.
A conventie schriftelijk daarentegen is het gebruik van komma's. Er zijn weinig vaste regels voor het gebruik van komma's, maar mensen verwarren kommaregels vaak met louter conventies, waardoor richtlijnen in geboden worden omgezet en als gevolg daarvan slechte schrijfbeslissingen worden genomen.
Door binnen ons vakgebied onderscheid te maken tussen regels en conventies, kunnen we verder kijken: de normen ter discussie stellen, deze manipuleren en uiteindelijk onze eigen stijl ontwikkelen. Als we dat niet doen, blijven we gebonden aan onze beperkte opleiding en de stijl van anderen.
Liefde voor leren
Deze kunnen we niet overslaan. Deze liefde lijkt in het begin ver weg als we worstelen met de basis. En er zijn momenten waarop onze genegenheid voor ons streven op de proef wordt gesteld.
Hoewel het beheersen van vaardigheden bitterzoet is, houden we meestal van ons vak. Het wordt tenslotte een deel van ons. Het is geïntegreerd in ons leven. Het zou zelfs ons levensonderhoud kunnen zijn. Hoe zouden we er niet van kunnen houden?
Weet dat dit het resultaat is van langdurige toewijding aan uw vakgebied. Je vak is niet langer vreemd, afstandelijk en afschrikwekkend – het wordt vertrouwd en vriendelijk.
