Ross Edwards BSc DipBSoMIn dit artikel bekijken we het werk van, Clare Graves, een van de pioniers in de ontwikkelingspsychologie. Hij vond een nieuw psychologisch raamwerk uit dat vele tot nu toe gescheiden velden samenvoegt. Liefhebbers van ontwikkelingstheorie beschouwen zijn werk nu als vanzelfsprekend, maar in zijn tijd was hij een visionair.
We zullen de bevindingen van Graves uitpakken, waardoor we een nieuw perspectief op psychologie en een goed begrip van de menselijke ontwikkeling krijgen.
De oorsprong van Clare Graves' Werk
In 1951 hoogleraar en onderzoeker Clare Graves begon het onderzoek dat een kwart eeuw later zou leiden tot een nieuwe theorie over de menselijke ontwikkeling: de ECLET-theorie.
In die tijd verkeerde de psychologie in een staat van beroering. Twee bekende psychologen, Rogers en von Bertalanffy, merkten op dat er in de psychologie in de jaren vijftig en zestig tegenstrijdige theorieën in overvloed aanwezig waren. Er bestond weinig overeenstemming tussen theoretici over de vraag hoe we de mens het beste konden begrijpen. Beoefenaars waren verward over de doelstellingen van de therapie, gezien de overvloed aan theorieën.
Clare Graves zette vraagtekens bij de aannames die aanwezig waren in alle grote psychologische stromingen van die tijd: het humanisme, het behaviorisme en de psychoanalyse. Ieder van hen ging ervan uit dat mensen óf volwassen óf onvolwassen zijn, en dat menselijke onvolwassenheid een ineenstorting van waarden betekende. Kijk uit voor deze visie in de politiek en sociale media!
Na jarenlang met gedragsproblemen bij volwassenen te hebben gewerkt, kwam hij tot de conclusie dat de toenmalige ontoereikende psychologie meer problemen veroorzaakte dan oploste. Hij voelde ook tekortkomingen in de basisaannames van elk van de drie grote scholen. Hij dacht dat er een diepere complementariteit bestond die hen kon verenigen.
Interessant genoeg was Graves getuige Maslow's theorie werd verscheurd tijdens een seminar in de jaren vijftig. Dit bleef bij Graves, en vanaf dat moment probeerde hij rigoureus onderzoek te doen en een theorie te creëren die bestand was tegen harde kritiek, in tegenstelling tot Maslows theorie van die tijd. In zijn begindagen van onderzoek probeerde Graves Maslow feitelijk te bevestigen, maar ontdekte dat zijn aanpak beperkt was.
Hij probeerde een raamwerk te bieden met voldoende verklarende kracht om een scala aan kennis over menselijk gedrag samen te brengen. Zijn theorie omvat verschillende disciplines. Hij ging verder dan de traditionele academische indelingen van zijn tijd in een poging de diepere complementariteit van verschillende theorieën bloot te leggen.
Zijn theorie omvatte psychologische informatie die geen enkel ander raamwerk had opgenomen. Het bevatte bijvoorbeeld informatie dat de ontwikkeling gedurende de hele levensduur doorgaat. Het bevatte ook bewijs dat mensen zowel objectieve als subjectieve aspecten hebben. Graves hield ook rekening met bewijzen van de hiërarchische en systematische structurering van de hersenen. Hij gaf zelfs een mogelijke verklaring voor de buitensporige omvang ervan, een raadsel dat Darwin niet adequaat kon verklaren.
Laten we eens kijken hoe Graves de ECLET-theorie creëerde. Eerst verdiepen we ons in de onderzoeken die hij heeft uitgevoerd.
Clare Graves' Originele onderzoek
Om te testen of er sprake was van psychologische volwassenheid, Clare Graves onderzocht wat mensen dachten dat de volwassen mens was. Door dit te doen hoopte hij te ontdekken dat volwassenheid een voorwaarde was in plaats van een staat. Als hij kon, zou hij een groot deel van de verwarring in de psychologie van die tijd ophelderen en het werk van Maslow bevestigen.
Clare Graves'Empirische studies begonnen in 1951 en duurden twaalf jaar. Hij probeerde erachter te komen hoe volwassen mensen zich de volwassen persoonlijkheid voorstelden, of er slechts één opvatting van de volwassen persoonlijkheid bestond of meerdere, en, als er veel waren, of er een manier was om ze te classificeren.
Hij vroeg een aantal cohorten psychologiestudenten om hun avatar van een volwassen mens te creëren. Ze mochten alleen de ideeën en informatie gebruiken waarover ze bij het begin van de cursus beschikten. Graves ging ervan uit dat zijn onderdanen zichzelf in hun avatars zouden projecteren. Hij beoordeelde hun opvattingen en de studenten pasten deze vervolgens aan met behulp van feedback van medestudenten en uit de literatuur.
Groepen van zeven tot negen rechters categoriseerden vervolgens de opvattingen, eerst alleen, daarna als groep. Zijn enige instructie aan de rechters was om opvattingen in zo min mogelijk categorieën te verdelen. Graves bestudeerde vervolgens de groepen mensen met vergelijkbare opvattingen naast niet-experimentele groepen. Hij gaf probleemoplossende taken aan sommige groepen en standaard psychologische tests aan anderen.
Deze voorlaatste fase leverde hem een hele reeks gegevens op over hoe studenten met verschillende opvattingen over de volwassen mens zich in probleemsituaties gedroegen. Hij observeerde hoe ze zichzelf in een groep organiseerden, hoe ze met elkaar omgingen, hoe ze samenwerkten om de problemen op te lossen, maar ook de kwaliteit van hun oplossingen en de tijd die ze nodig hadden om die te vinden.
Graves herhaalde deze procedure meerdere keren met verschillende groepen studenten gedurende meerdere jaren. Vervolgens zocht hij naar een model om zijn bevindingen te verklaren. Zijn conclusie over de psychologische volwassenheid van volwassenen was opzienbarend. Hij concludeerde dat het niet bestond en dat elke theorie die het definieerde een illusie was.
Beheers de stadia van menselijke groei en breng een revolutie teweeg in uw kijk op uzelf, anderen en de wereld.
De Online cursus Ultieme stadia van menselijke ontwikkeling geeft je meer dan 20 audio's boordevol levensveranderende inzichten uit menselijke ontwikkeling en persoonlijke bloei.
Wat heeft hij gevonden?
Kortom, de resultaten van zijn onderzoek riepen op tot een herzien conceptueel raamwerk van volwassen gedrag. De rechters bereikten een sterke consensus over de categorieën waarin de opvattingen vielen.
1. De proefpersonen hadden verschillende opvattingen over volwassenheid. Concepties waren óf Express-self óf Deny-self-georiënteerd. Elk van deze categorieën had subcategorieën.
In de vroegste stadia bracht het onderzoek van Graves duidelijke categorieën tussen opvattingen aan het licht. Het was niet wat de proefpersonen dachten dat hun mening bepaalde, maar hoe ze dachten. Meer dan 60% van de opvattingen viel in de categorieën ‘Zelf uitdrukken’ of ‘Zelf ontkennen’.
Express-self-concepties definieerden een volwassen persoon als iemand die zichzelf aan de wereld oplegde, externe autoriteit ontkende en probeerde de wereld aan zichzelf aan te passen, terwijl Deny-self-concepties het tegenovergestelde beweerden.
Rechters ontdekten dat elk van deze categorieën twee subtypen kent, en Graves zou er bij verder onderzoek meer ontdekken. Graves vatte deze vier subtypen samen als ‘Jezelf uiten, maar de woede van anderen niet naar beneden halen’, ‘Zelf uiten, maar niet ten koste van anderen’, ‘Zelf nu ontkennen voor beloning later’ en ‘Zelf nu ontkennen voor beloning nu’. .”
Dit is intrigerend. Je denkt misschien dat iemand egoïstisch of onzelfzuchtig is, zichzelf ontkent of zich uitdrukt, zich aanpast aan autoriteit of luistert naar het ritme van zijn eigen trommel.
Maar wat Graves ontdekte, is dat die er wel zijn niveaus tot zelfexpressie en zelfverloochening en tot het aanpassen van onze verlangens aan de wereld. Dit is een kenmerk van veel theorieën over menselijke ontwikkeling. Dat de component Express-self/Deny-self überhaupt naar voren kwam als een belangrijk verschil tussen opvattingen is ook merkwaardig. Hierover volgt meer.
2. De opvattingen van proefpersonen over volwassenheid veranderden op een voorspelbare manier.
En we zijn nog maar nauwelijks begonnen. Toen hij zijn onderzoek uitvoerde bij studenten – waarbij hij ze twaalf weken lang na feedback en kritiek hun opvattingen liet verfijnen en herzien – merkte hij dat de opvattingen van sommige studenten radicaal veranderden. Maar ze veranderden niet willekeurig; ze veranderden op een bepaalde manier. Dit doet denken aan Carol Gilligans onderzoek naar de houding ten opzichte van abortus.
Wanneer mensen die een opoffering-zelf-conceptie hadden geproduceerd, hun opvatting aanzienlijk veranderden, veranderde deze altijd in Express-zelf. En het tegendeel bleek ook waar. Bovendien veranderde elk van de twee DS-subtypes in een specifiek ES-subtype, en omgekeerd: de opvattingen van de proefpersonen over een volwassen persoonlijkheid veranderden voorspelbaar.
Het leek erop dat de vier subtypen een hiërarchie vormden waarin beweging voorspelbaar was.
3. Er zijn acht unieke opvattingen over volwassenheid.
Het empirische werk van Graves bracht zes subtypen aan het licht. Bibliotheekonderzoek leidde tot de twee andere niveaus en de positionering van de niveaus in de hiërarchie die hij had ontdekt. Hij merkte op dat de eerste zes niveaus (AN-FS) door tekorten gemotiveerd waren, terwijl de niveaus 7 en 8 (A'N' en B'O') door overvloed gemotiveerd waren.
Uit al dit onderzoek bij elkaar bleek dat er acht centrale manieren van mens-zijn bestonden, en elk daarvan heeft een verwante opvatting van een volwassen persoonlijkheid. Graves vond vier typen van zelfexpressie (AN, CP, ER en A'N') en vier typen van zelfopoffering. Dit onderzoek zou tot de weergegeven niveaus leiden.
Graves betoogde dat er niet zoiets bestaat als psychologische volwassenheid, maar alleen verdere stappen in een eindeloze keten – stappen die hij ‘existentiële niveaus’ noemde. En hoewel mensen tot grotere volwassenheid kunnen uitgroeien en deze verandering voorspelbaar is, merkte hij op dat hun ontwikkeling ook geblokkeerd en gesloten kan raken.
4. Sommige menselijke eigenschappen varieerden enorm tussen de subtypen, andere bleven relatief stabiel.
Nadat zijn studenten hun conceptie hadden voltooid, voerde Graves verdere studies naar hen uit. Hij vergeleek bijvoorbeeld de intelligentie van mensen van elk subtype met behulp van standaardtests. Tot zijn verbazing ontdekte hij dat de intelligentie niet verschilde tussen de subtypen.
Wel vond hij bij elk subtype in de hiërarchie een sterke afname van de rigiditeit en een overeenkomstige toename van het aantal vrijheidsgraden.
In groepssituaties organiseerde elk subtype zichzelf en communiceerde op een unieke manier met elkaar. De groep ‘Express zelf, maar niet ten koste van anderen’ vond meer en betere oplossingen dan alle andere groepen samen.
Clare Graves'Baanbrekende beweringen
Graves deed een reeks baanbrekende ontdekkingen in de aard van de volwassenenpsychologie:
- De psychologie van volwassenen is een oneindig opkomende reeks hiërarchisch geordende systemen
- systemen wisselen af tussen de thema's Express-self en Sacrifice-self
- ze vertonen weinig variatie op het gebied van persoonlijkheidskenmerken zoals intelligentie en temperament
- elk systeem is uniek en specifiek en heeft zijn eigen algemene levensthema
- variaties op deze algemene levensthema's vertakken zich in oneindig veel uitdrukkingen
- elke fase heeft een hogere mate van gedragsvrijheid dan de vorige
- Het leven is een proces waarin mensen problemen oplossen vanuit het ene bestaansniveau, en door ze op te lossen existentiële problemen creëren vanuit het volgende niveau.
En misschien wel het allerbelangrijkste: Graves concludeerde dat geen enkel model van menselijk gedrag zijn gegevens kon verklaren. Dit bracht hem ertoe zijn ECLET-theorie van menselijk gedrag te ontwikkelen.
Ontdek de acht fasen van Graves
Sluit je vandaag nog aan bij tienduizenden gelijkgestemde mensen.
