Magisch denken begrijpen en het wonder van het leven zien

Laten we leren over magisch denken, het zorgvuldig loskoppelen van diep psychologisch inzicht, en bespreken hoe we het op een gezonde manier kunnen integreren.

Weet dat we allemaal in onze vroege kinderjaren een magische periode doormaken, de magische ontwikkelingsfase, en daar op de leeftijd van 4 of 5 jaar weer uit komen.

Vanaf dat moment, en gedurende het hele volwassen leven, kan onze relatie met magisch denken op twee manieren verlopen: we worden er volledig allergisch voor, niet in staat om er bewust iets van te integreren, of we blijven eraan verslaafd en schrijven overal magische verklaringen aan toe. en nooit helemaal op ons gemak zijn met de simpele, simpele feiten van het leven die we als volwassenen allemaal moeten leren hanteren.

Ons doel als opgroeiende mensen is dus om op vakkundige wijze magie in onze psyche te integreren. In spirituele gemeenschappen en kringen voor persoonlijke ontwikkeling zie ik vaak een verslaving aan magie en een fundamenteel onvermogen om echt te begrijpen wat magisch denken is en waarom het op heel alledaagse manieren fundamenteel gebrekkig is.

Laten we beginnen met te kijken naar de belangrijkste kenmerken van magisch denken.

Magisch denken: belangrijkste eigenschappen

Voor de magische geest worden fundamentele oorzaak en gevolg slecht begrepen. Denken en symbolische handelingen worden verward met echte causaliteit. Dit is de gedachte achter voodoo-poppen: ik steek een speld in deze pop en de persoon ervaart letterlijk fysieke pijn. We zien het ook bij kinderen: ik doe een cape aan en ik kan letterlijk vliegen.

Deze magische handelingen hebben onmiddellijk smaak. Mijn symbolische actie leidt nu tot de echte actie, op dit moment. Er bestaat een magische, onmiddellijke onderlinge verbondenheid die de regels van de lineaire tijd aan zijn laars lapt.

Gebser zegt dat in de magische structuur “alles met elkaar verweven is en uitwisselbaar is.” Alle objecten, alle tijdstippen, alle gebeurtenissen en acties doordringen elkaar op magische wijze, bestaan ​​naast elkaar en beïnvloeden elkaar. Als X bestaat en Y bestaat, is X Y.

Magisch denken ligt ook ten grondslag aan het toeschrijven van menselijke eigenschappen en bedoelingen aan de natuur: “de lucht is boos”, “de rivier houdt van ons en beschermt ons”. De natuur heeft geen eigen bestaan, los van ons: zij bestaat uitsluitend voor ons, en alle veranderingen daarin weerspiegelen onze eigen daden, en niets anders.

Dit denken leidt tot rituelen en rituelen die zijn ontworpen om de externe realiteit te beïnvloeden – regendansen zal tot regen leiden, het uitvoeren van rituelen zal een overvloedige oogst opleveren. Bijgeloof wordt van groot belang als middel om toekomstige gebeurtenissen te controleren en te beïnvloeden.

In dit alles is het zelf de bron van de magische kracht. Ik kan over water lopen, zieken genezen, doden opwekken en water in wijn veranderen. Ik klap in mijn handen en de beker wordt gevuld met water. Als ik met mijn vingers klik, wordt het huis schoon achtergelaten.

Dit zijn de fundamentele kenmerken van magisch denken zoals het opduikt in kinderen en tribale samenlevingen en voortleeft in moderne mensen. Laten we het nu hebben over het magische denken, zodat we het magische perspectief beter kunnen begrijpen.

De oorsprong van magisch denken

Etymologisch betekent magie maken. Historisch gezien kwam magisch denken online met de verschijning van gereedschappen, huizen, boten en kunst. Dit is het moment waarop mensen voor het eerst de kracht van intentionaliteit ontdekten.

Het domineert bij jonge kinderen en tribale samenlevingen. Er is slechts een rudimentair gevoel van een afgescheiden zelf, en het is verstrikt in onze omgeving en ermee verward.

De wereld zien als enigszins los van onszelf, beginnen we te proberen het te begrijpen. We realiseren ons dat gebeurtenissen opeenvolgend zijn. Als gevolg hiervan zien we nu voor het eerst oorzaak en gevolg.

Bij kinderen komt het online met hun vermogen om te lopen, praten, voorwerpen op te pakken, hun bedoelingen te vervullen, basisbeslissingen te nemen, zich dingen voor te stellen. Ze leren de cyclus van intentie en actie, intentie en actie. Dit bestaat niet als ze volledig afhankelijk zijn van anderen.

Over kinderen gesproken: laten we eens kijken naar magisch denken bij kinderen en de tekenen dat een kind zich in de magische fase bevindt.

Magisch denken bij kinderen

Magie is eigenlijk een stadium van menselijke ontwikkeling. Het is aanwezig in Cook-Greuter's model van ego-ontwikkeling Spiral Dynamics-model, De bewustzijnsstructuren van Jean Gebser, en meer. Als zodanig moeten we dit respecteren als een cruciale bouwsteen van het menselijke zelf, terwijl we ons ook realiseren dat dit diepgaande beperkingen kent.

Na volledige afhankelijkheid in de ‘oorspronkelijke matrix’, ervaren tussen de geboorte en de leeftijd van één, leren kinderen lopen, schrijven, praten en omgaan met anderen.

Dit is de psychologische geboorte van een kind. Het fysieke en emotionele zelf raken nu gescheiden van de omgeving (fysiek na 4 maanden, emotioneel na 18 maanden).

In cognitieve zin hebben kinderen nu toegang tot symbolen en taal, en gebruiken ze deze om objecten te benoemen, die ze nu als enigszins los van zichzelf beschouwen. Op dezelfde manier ontwikkelen ze een gevoel van objectduurzaamheid: zelfs als mama niet in de kamer is, bestaat ze nog steeds. Als de teddybeer niet aanwezig is, ligt deze waarschijnlijk net onder het bed. Dit is afhankelijk van het geheugen en de vorming van mentale concepten.

Ze verwerven een zekere mate van onafhankelijkheid en willen hun wereld verkennen met behulp van hun radicaal nieuwe capaciteiten. De wereld van verbeelding en verlangen gaat open en het kind kan vrij rondlopen en zijn innerlijke wereld op de proef stellen. Het is geen volledig volwassen zelfbesef, maar er is een rudimentair onderscheid tussen het zelf en de omgeving. Hun mentale leven beperkt zich tot de huidige en concrete symbolen: “Ik wil eten”, “Ik wil teddybeer”.

Ze beseffen dat ze macht hebben en beginnen ermee te experimenteren, maar hebben die nog niet in de objectieve realiteit op de proef gesteld, en begrijpen nog niet dat hun macht en autonomie beperkt zijn. De zich later ontwikkelende logische vermogens moeten hier nog online komen en het kind begrijpt oorzaak en gevolg nog niet.

Ik geloof ook dat iets soortgelijks gebeurt met het denken. Betoverd door hun innerlijke wereld, maar toch slecht grijpende actie, ze verwarren denken met actie. Ze benadrukken te veel de kracht van hun mentale intenties, omdat ze geloven dat deze de fysieke wereld daadwerkelijk kunnen manipuleren. Dit is een inflatie en een verkeerd begrip van menselijke macht en intentie.

In lijn met de magische dominantie identificeert het kind zich met een superheld, een soort magisch idool dat kan vliegen, over water kan lopen, door muren heen kan kijken of alle monsters en vijanden kan verslaan.

Jonge kinderen zullen zich verkleden als dieren en superhelden, in de overtuiging dat een kostuum hen de krachten van hun gekozen wezen zal geven. Als ze zich een monster voorstellen, denken ze dat het zich onder het bed of in de kast bevindt, wachtend om ze op te slokken. Dit toont zowel het magische perspectief als de vroege psychologische onderdrukking aan: innerlijke emotionele gremlins worden nu buiten de grens van zichzelf en de ander geprojecteerd en gezien als anders.

De fundamentele verwarring van de werkelijkheid met verbeelding en symbolen komt ook tot uiting in de obsessie met stripfiguren en magische wezens, zoals de Kerstman en de tandenfee. Het maakt niet uit dat er miljarden kinderen in de wereld zijn en dat de Kerstman naar elk huis moet vliegen – hij is tenslotte magisch! Spongebob leeft echt in een ananas onder de zee. Winnie de Poeh woont echt in een bos en eet honing uit een potje.

Magisch denken in stammen

Magisch denken heerst ook in tribale samenlevingen. Je kunt dit zien aan hun neiging om gebeurtenissen toe te schrijven aan de almachtige geesten, en aan hun pogingen om hen te sussen door middel van bijgeloof en rituelen, waarbij vaak mensenoffers worden gebracht. Ze gebruiken dromen, voortekenen en tekens om de werkelijkheid te begrijpen, en magische ceremonies zijn een cruciaal onderdeel van de stamcultuur.

Stammen zijn doorgaans bezorgd over hun directe omgeving en het voortbestaan ​​van hun kleine groep. Buitenstaanders zijn bedreigend. Dit weerspiegelt het beperkte perspectief dat inherent is aan magisch denken.

Stammen vereren de natuur en beschouwen deze als betoverd, heilig en angstaanjagend. Ze voelen er een magische verbondenheid mee, in de overtuiging dat hun rituelen en ceremonies alles kunnen doen, van het beïnvloeden van het weer tot het garanderen van een overvloedige oogst.

We zien het zelfs in sommige Romeinse gebruiken. De Romeinen droegen vroeger kippen naar de strijd en kozen een klein stukje grond uit waarop ze voedsel konden verspreiden. Als de kippen aten, was dat een goed voorteken; zo niet, dan werd de strijd uitgesteld.

Zoals we zullen bespreken, zijn veel van de fundamentele ideeën van magisch denken onjuist. Maar het dient een doel en er zit wel een kern van waarheid in – anders zou het niet zo lang de overhand hebben gehad in historische menselijke groepen of nu een fundamentele fase van de vroege menselijke ontwikkeling zijn geweest.

Hoewel magisch denken niet geschikt is als permanente manier van functioneren voor de moderne volwassene, leeft het voort in ons en in onze cultuur.

Magisch denken bij volwassenen

Magisch denken komt in vele vormen voor bij moderne volwassenen. Heeft u zich ooit zorgen gemaakt over het feit dat een zwarte kat uw pad zou kruisen, het vermijden van het lopen onder ladders of steigers, of het vermijden van het lopen over dubbele afvoeren op de stoep? Dit is magisch denken.

Het is moeilijker om duidelijkere voorbeelden van magisch denken bij moderne volwassenen te vinden dan in de professionele sport.

Teams en sporters hebben hun favoriete rituelen voorafgaand aan de wedstrijd, die van alles kunnen omvatten, van de volgorde waarin ze zich aankleden tot het ontbijt op de wedstrijddag en de warming-up vóór de wedstrijd. Ze hebben vaak geluksbrengers bij zich, zoals de teddybeer van hun kind of een oud apparaat dat zogenaamd geluk brengt. Het niet naleven van deze rituelen betekent vermoedelijk een gegarandeerde ramp.

En het leeft voort in ander bijgeloof, astrologie, onze obsessie met gunstige tijden, de feng shui-beweging, gelukskoekjes, ons geloof in serendipiteit, enzovoort.

Tarot kan smaken van magisch denken hebben. Als we het doen terwijl we een kritisch vermogen behouden, zullen we ons waarschijnlijk gesterkt, begeleid en ondersteund voelen. Als we het doen zonder ons kritisch vermogen, vervallen we waarschijnlijk in kinderlijke magie: “alles zal samenzweren met mijn bedoelingen”, “de toekomst is al geschreven”, “de geesten en dieren zorgen voor mij”.

Maar zoals mijn partner prachtig heeft opgemerkt, is magisch denken verslavend. Weet je nog toen je het eindelijk besefte en wist dat de Kerstman geen echte persoon was? Dat is niet alleen een verdrietig moment; het is een moment van psychologische en filosofische dood dat overeenkomt met alles wat we later in het leven zullen ervaren. Het markeert de dood van onze dominante magische modus en de introductie in de solide, onmagische, oorzaak-en-gevolg lineaire wereld van adolescenten en volwassenen. Daarom houden we er, net als veel andere realiteiten uit onze kindertijd, niet van om magisch denken los te laten, en we verlangen ernaar.

De problemen met magisch denken

Dus wat zijn de problemen en valkuilen die betrokken zijn bij magisch denken?

Op grote schaal zijn de twee grootste valkuilen het ofwel te veel geldigheid ervan, ofwel het volledig achterwege laten. Om de gaven echt van de gremlins te onderscheiden, moeten we hier een goed onderscheid maken. Zoals Ken Wilber over alle ontwikkelingsniveaus zegt: we willen deze overstijgen (ontkrachten) en insluiten.

Laten we eens kijken.

Kunnen we de werkelijkheid beïnvloeden door ons handelen? Absoluut. Net zoals alle dieren dat kunnen.
Begint ons uiterlijke leven ons innerlijke leven te weerspiegelen, zodat ons innerlijke leven ons uiterlijke leven lijkt te creëren? Absoluut.
Zijn we veel meer verbonden met de realiteit die we vaak waarnemen? Zeker. De spirituele tradities weten dit al honderden en duizenden jaren.

Maar betekent dit alles dat we magische, onmiddellijke, verlangen=uitkomst, onmiddellijke bevrediging heersen over de werkelijkheid? Kunnen we gewoon met onze vingers knippen of met onze toverstok zwaaien en muren bouwen, het weer veranderen en voorwerpen laten verdwijnen? Elke nuchtere, eerlijke, gezonde volwassene zou moeten concluderen dat het antwoord nee is.

Kunnen we een diepe verbondenheid voelen met al het leven? Ja.
Is het leven eindeloos mysterieus en gek? Ja.
Kunnen we worden verlicht door de schoonheid van het leven, zoals een jong kind de wereld voor het eerst ziet? Natuurlijk.

Bevestigen deze feiten alle magische verklaringen? Betekenen ze dat we orde of beperking kunnen vergeten? Betekent dit dat objecten, mensen en gebeurtenissen geen eigen bestaan ​​hebben? Absoluut niet, in alle opzichten.

De sleutel is om de parel van de waarheid te vinden die verborgen zit in onze magische ideeën.

Magisch denken in persoonlijke ontwikkelingskringen

Magische ideeën zijn gebruikelijk in postrationele spiritualiteit en zelfhulpkringen. Dit zien we terug in de slogans ‘Jij creëert jouw realiteit’, ‘Er is niets buiten je geest’, ‘Je hebt dit allemaal gecreëerd’.

Hoewel ze goed werk leveren in het rehabiliteren en re-integreren van ons magische erfgoed, heb ik gemerkt dat ze de neiging hebben de geldigheid ervan te overbelichten, er niet in slagen onderscheid te maken tussen de waarheden en onwaarheden ervan, en het buiten alle proporties op te blazen, waarbij ze vergeten dat het in wezen een fase van de ontwikkeling van kinderen, en dat is niet voor niets.

De wet van aantrekking en manifestatie

De wet van aantrekking heeft bijvoorbeeld gelijk als deze zegt dat onze geest een enorme rol speelt in onze gezondheid, onze gedragspatronen en ons succes. Er is nu goed bewijs voor dit alles, zozeer zelfs dat het de klinische geneeskunde beïnvloedt. En het is doorgedrongen tot de algemene kennis.

Dit heeft een smaak van magisch denken. Het is ongelooflijk hoe onze gedachten – in wezen spookachtige, transparante entiteiten – ons leven zo dramatisch kunnen beïnvloeden, ten goede of ten kwade. Ze hebben een opmerkelijke macht.

Maar het is ook postmagisch. De wet van de aantrekkingskracht betekent niet dat onze gedachten en daden de werkelijkheid op een onmiddellijke, magische manier beïnvloeden, zoals de vierjarige graag zou willen geloven. Als het op deze manier zou zijn, zouden de mensen van de manifestatie gelijk hebben. U kunt zich – letterlijk – een cheque van £ 1 miljoen voorstellen, met uw vingers klikken en deze bij u thuis laten aankomen. Ach, we zouden het allemaal kunnen doen. We moeten er allemaal maar vaak genoeg over nadenken en geloven dat het mogelijk is.

Dit is overduidelijk absurd, maar het biedt wel een sexy, quasi-spirituele kortere weg naar rijkdom voor goedgelovige mensen die niet hard willen werken.

De diepe kern van de waarheid? We brengen onze toekomst tot stand door de manier waarop we denken en handelen, op manieren die buiten het bereik van de bewuste geest liggen. Hoewel het leven en de wereld niet exclusief voor ons gepersonaliseerd zijn, is het waar dat onze gedachten, emoties en interpretaties in veel opzichten bepalen hoe wij het leven en de wereld waarnemen.

De onzin? Dat dit gebeurt vanwege een soort magische onderlinge verbondenheid, alsof het hele leven zich vrijwillig aan ons conformeerde en geen afzonderlijk bestaan ​​op zich had. Dat alles wat ons overkomt, goed en slecht, een resultaat is van ons innerlijke leven.

Er is een enorm verschil tussen het beïnvloeden van je toekomst door je acties en gedachten, en dit op een magische manier doen.

Externe gebeurtenissen die u iets laten zien

Een andere veel voorkomende stelregel is dat externe gebeurtenissen ons iets laten zien, dat ze speciaal voor ons zijn ontworpen, dat we ze hebben aangetrokken. Ik heb dit gehoord van alles over het vinden van geld op straat, familieproblemen, de overval op ons huis, ziekte en meer.

De gedachte hierachter is dat als er een objectieve gebeurtenis plaatsvindt, wij die op de een of andere manier teweeg hebben gebracht, misschien onbewust. De gebeurtenis zelf is een weerspiegeling van onze eigen acties en psychologie, en het straalt nu ons innerlijke zelf naar ons terug.

Ik ben het zowel eens als oneens met dit idee.

Aan de ene kant heb ik hier veel mensen zien afglijden naar magische onderlinge verbondenheid. “Ik doe iets, en het komt meteen bij mij terug. Het leven is ‘luisteren’ en ‘reageren’ op mij.”

Dit is een overmatige inflatie en een overmatige nadruk op de kracht van het menselijke zelf. Jouw eigen innerlijke wereld maakt die van anderen duidelijk niet overbodig. Je kunt bijvoorbeeld het feit dat er dieven en criminelen in de wereld zijn, niet veranderen door het simpelweg weg te wensen. Je bent een deel van het geheel, een stukje van de puzzel, niet het centrum waarrond alles op magische wijze is gerangschikt.

Natuurlijk weerspiegelt je leven je innerlijke patronen, in schokkende mate. Maar dit is geen magische gebeurtenis. Het is simpelweg omdat emoties en gedachten leiden tot actie, wat leidt tot onze resultaten, die vervolgens onze toekomstige emoties en acties beïnvloeden, wat leidt tot meer resultaten op dezelfde lijn, enzovoort, voor onbepaalde tijd. Je trekt het aan door gedachte, emotie en actie, niet door magische actie op afstand.

Ik geloof echt dat elke gebeurtenis in ons leven als een spiegel is waarin we onze eigen spiegelbeeld kunnen zien. Een overval is een gebeurtenis die we op vele manieren kunnen interpreteren. Onze psychologie bepaalt grotendeels hoe de gebeurtenis er voor ons uit zal zien. Ik kan ervoor kiezen een overval als verschrikkelijk te zien en koste wat het kost te vermijden, of ik kan ervoor kiezen om het te zien als een leerervaring die ik kan gebruiken om te groeien. Beide zijn legitiem en geen van beide betekent dat we op magische wijze de overval hebben aangetrokken.

Serendipity

Een ander genuanceerd fenomeen is serendipiteit. Merriam-Webster geeft een goede definitie: “de faculteit of een fenomeen van het vinden van waardevolle of aangename dingen waar niet naar wordt gezocht”.

Ik heb zeker serendipiteitservaringen gehad. Het is het gevoel dat je iets onverwachts hebt gekregen, alsof het op de een of andere manier is geregeld. Het lijdt geen twijfel dat sterke serendipiteitservaringen krachtig en overtuigend zijn.

Maar er schuilt ook een groot gevaar in serendipiteit, namelijk dat je in de kleinste gebeurtenissen naar serendipiteit gaat zoeken om je geloof erin te versterken. Je ontkent ook ongunstige of uitdagende gebeurtenissen omdat ze niet passen bij jouw ideeën.

Ik trapte in deze val in 2018 na het lezen van de klassieker The Road Less Travelled van M. Scott Peck. “Dit gebeurt allemaal met een reden, het gebeurt allemaal voor MIJ!”, dacht ik. Ik hield vroeger een ‘serendipiteitsdagboek’ bij. Een paar weken geleden keek ik terug op dit dagboek en besefte ik dat ik dacht dat bepaalde gebeurtenissen toevallig waren, simpelweg omdat ik er aanleg voor had. Ze waren tamelijk onopvallend en universeel, en anderen sloegen er geen acht op. Toch zat ik daar, dronken van het idee dat alles op magische wijze in mijn voordeel samenzwoer, van wat er op tv was tot de plaatsen die ik bezocht tot mijn sociale leven.

Opnieuw hebben we het probleem van de interpretatie. Gebeurtenissen kunnen er toevallig uitzien omdat we ze op dat moment zo waarnemen. Misschien kijken we later terug en realiseren we ons dat hoewel er een vleugje mysterie en griezeligheid was, ze niet geheel onwaarschijnlijk waren. Ook alledaagse factoren waar we geen invloed op hebben, speelden een rol.

Als we ons dit niet realiseren, wordt het menselijke ego overdreven opgeblazen, en ik denk dat we, ook al is serendipiteit een geruststellend idee, er heel lichtvaardig mee om moeten gaan.

Tegelijkertijd kunnen we zien dat we deel uitmaken van een geheel – het geheel van het leven. We zijn een soort personage in de kosmische dans, en het spelen van dit personage is magisch. Bij alles wat we waarnemen zijn wij ongetwijfeld tot op zekere hoogte betrokken, en de wereld staat niet los van ons. Onze levens lijken een algemene richting te volgen, en we kunnen ons gevangen voelen in deze grotere stroom. Verschillende aspecten van het leven inspireren en resoneren met ons, afhankelijk van de instelling van onze psychologische wijzerplaten.

Vanuit deze staat van nederigheid kunnen we beseffen dat serendipiteit een soort constante in ons leven is. Maar het is een bescheiden, realistische serendipiteit. Het is meer dat we ons aanpassen aan het leven en ermee dansen, niet dat het leven zich aanpast aan ons.

De schoonheid van magisch denken

Nu we de problemen met magisch denken uit elkaar hebben gehaald, gaan we het hebben over de schoonheid en noodzaak ervan.

Onthoud: magisch denken is een fase van menselijke ontwikkeling die we allemaal doormaken. In moderne landen domineert het vanaf ongeveer de leeftijd van 18 maanden tot de leeftijd van 4 jaar. Het heeft een bestaansreden, anders zou het niet bestaan ​​in de menselijke ontwikkelingsblauwdruk.

Als volwassenen moeten we de capaciteiten waarderen die deze fase ons biedt. Daartoe behoren de opkomst van taal, verbeeldingskracht, verlangen, intentionaliteit, ons eerste gevoel van individualiteit en het ontwaken voor het wonder van de fysieke wereld. Hoe kunnen we dit allemaal vakkundig integreren zonder terug te vallen in magische onderlinge verbondenheid?

Ten eerste kunnen we magie als moderne volwassenen integreren door te beseffen dat niets werkelijk gescheiden is van ons.

Zeker, we kunnen geen enkel verlangen onmiddellijk in werkelijkheid omzetten, zoals Magic dat graag zou willen. Maar de interne wereld van emoties, gedachten, overtuigingen, intenties en verlangens bevindt zich niet echt binnenin; de buitenwereld van zicht, geluid, objecten, mensen en plaatsen bevindt zich niet echt buiten. Ze vormen een onderling verbonden, interactief, veelkleurig, multidimensionaal netwerk.

We zouden ons ook kunnen realiseren dat onze bedoelingen zeer krachtig zijn. De huidige Manifesteer uw realiteit beweging, indien overdreven en uitgebuit door de zelfhulpgoeroes, is gebaseerd op een fundamentele menselijke waarheid. Dat is de waarheid van de self-fulfilling prophecyVan gedachte wordt emotie, wordt actie, wordt werkelijkheid.

Dit gebeurt niet door onmiddellijke magische actie, maar door langzame accumulatie in de loop van de tijd. Gedachten vertalen zich in echte causale acties, die echte causale resultaten opleveren. Dit is een onontkoombare waarheid en hercontextualiseert het uitgangspunt van magisch denken.

En ik denk dat we magisch denken kunnen integreren door naar het leven te kijken met de ogen van een kind. Alles is werkelijk een wonder als we het kunnen zien vanuit een transpersoonlijk, verenigend perspectief. Waarom bestaat het leven überhaupt? Waar is de intelligentie achter dit leven? Waarom ben ik hier?

Het leven is echt griezelig, en ik geloof dat als we allemaal heel eerlijk tegen onszelf zijn, we heel weinig begrijpen. Wij mensen zijn ongeëvenaard in het weten hoe te het leven beheren, hoe te herschik de bouwstenen van het leven, maar als het om de Waarom wat hoe, de structuur zelf, de principes achter het bestaan ​​zelf, moeten we eerlijk zijn en concluderen dat we geen idee hebben wat hier aan de hand is. Dat is de ultieme realisatie en re-integratie van magie.

---

---