Wie is Ken Wilber?

Ik neem aan dat je nieuwsgierig bent naar Ken Wilber en zijn bijdragen aan de ontwikkeling van spiritualiteit en bewustzijn.

In plaats van naar een standaardbiografie van Wilber te kijken, denk ik dat het het beste is dat we zijn meest duurzame en inzichtelijke observaties bespreken. Om naar de meest cruciale inzichten van Ken Wilber in de menselijke psychologie te kijken, heb ik vijf van zijn beste concepten uitgekozen om je een solide introductie tot zijn werk te geven.

Daarna kun je mijn video's en artikelen over Integrale Theorie en Ken Wilber verkennen om dieper te gaan en zijn complexe, genuanceerde werk te begrijpen.

Laten we zonder verder oponthoud eens kijken naar de vijf cruciale inzichten van Ken Wilber.

---

1. Ladder, klimmer, uitzicht: een belangrijke analogie van Ken Wilber

Laten we beginnen met Ladder, Klimmer, Uitzicht. Dit is een analogie die Ken Wilber heeft gemaakt om het ontwikkelingsproces te beschrijven. Terwijl je je ontwikkelt en groeit als persoon, breid je uit en verander je. Over het algemeen verloopt onze groei via verschillende belangrijke ontwikkelingsstadia in opwaartse richting, en deze analogie vat dat proces mooi samen.

Ladder

Dus, allereerst, wat vertegenwoordigt de ladder?

De sporten op de ladder vertegenwoordigen de fundamentele stappen of fasen in de groeihiërarchie.

Wilber beweert dat deze fasen duurzame structuren zijn; zodra we een ontwikkelingsfase voldoende hebben gedownload, hebben we er voor altijd toegang toe. Ze zijn net als sporten op een ladder: de lagere sporten blijven over als je naar latere ladders klimt. De bovenste trappen omvatten en omvatten feitelijk de lagere trappen, net zoals de bovenste sporten afhankelijk zijn van de lagere trappen. Dit is vergelijkbaar met hoe cellen moleculen bevatten, die atomen bevatten, die quarks bevatten, enzovoort.

In elke fase ontwikkelen of downloaden we verschillende fundamentele aspecten van de mens. Net als sporten in een ladder gebeuren deze op discrete tijdstippen in een vooraf bepaalde volgorde. Hoewel ontwikkeling eigenlijk veel rommeliger is dan een stapsgewijs, lineair proces, zit er wel een bepaalde volgorde in.

Om een ​​snel overzicht te geven van deze fundamentele ontwikkelingsstappen noemt Ken Wilber ze doorgaans archaïsch, magisch, magisch-mythisch, mythisch, rationeel, pluralistisch, integraal en superintegraal.

Zoals je uit de namen zou kunnen raden, nemen de sporten toe in complexiteit en bewustzijn – we breiden uit, we komen hoger. En er zijn eigenlijk meerdere ladders voor alle ontwikkelingslijnen, maar daar gaan we vandaag niet heen.

Klimmer

Nu op naar de klimmer.

Hoewel de ladder absoluut cruciaal is, kunnen we hem niet echt zien. We kunnen de fundamentele ontwikkelingsfasen bij onszelf of bij anderen niet zien – ze zijn abstract. We kunnen ze natuurlijk intuïtief aanvoelen en onderzoeken uitvoeren om ze te ontdekken, maar ze opereren 'onder de oppervlakte' en we 'downloaden' ze terwijl we ons ontwikkelen.

Niettemin vindt er groei plaats, en wel in het individu. Laten we dus eens kijken naar de Climber-analogie.

Ten eerste: als we een ladder beklimmen, kunnen we maar op één sport tegelijk staan. In ontwikkeling en groei identificeren we ons tijdelijk en uitsluitend met onze huidige fase.

Nou, dat is niet helemaal waar. Een vuistregel die professionals in het veld hanteren is dat we ons voor 50% identificeren met onze overheersende fase en voor 25% met elke fase aan weerszijden daarvan.

Maar je zult verbaasd zijn hoe gemakkelijk je deze stadia bij anderen kunt identificeren als je de theorie eenmaal goed genoeg kent.

En nog iets over het beklimmen van ladders? We kunnen gewond raken. Wanneer we groeien en ons ontwikkelen, kunnen we onderweg gewond raken en pathologieën ontwikkelen.

Terwijl we dit groeipad volgen, waarin we ons niet meer identificeren met onze vorige dominante fase, ons identificeren met de volgende fase en deze doormaken, enzovoort, kunnen we uitglijden en vallen.

In zijn woorden creëren we tijdens dit proces schaduwen: delen van onze persoonlijkheid die verslaafd zijn aan aspecten uit voorgaande stadia en die we niet kunnen loslaten, of delen die er allergisch voor zijn en die we niet goed kunnen integreren. Het littekenweefsel van die verwondingen zal een afdruk dragen van de kijk op de wereld vanaf dat niveau.

Er is een hiërarchie van pathologieën. Typisch: hoe eerder we een pathologie in het groeiproces creëren, hoe ernstiger.

De manier waarop we over deze fundamentele stappen onderhandelen, is van cruciaal belang voor onze toekomstige ontwikkeling. We moeten echt de fasen doorlopen.

We hebben naar de ladder en de klimmer gekeken, laten we naar View kijken.

Bekijk

Als we een ladder beklimmen, krijgen we bij elke stap die we zetten een andere kijk op de wereld. Voor ons ziet de wereld er anders uit. Op precies dezelfde manier bekijken we, terwijl we groeien en ontwikkelen, de wereld door de ogen van ons stadium (of stadia – weet je nog 25-50-25?) en de kenmerken ervan.

Elke trap op de ladder geeft ons een andere kijk op de wereld, op onszelf en op anderen. In elke fase van onze ontwikkeling zien we feitelijk een nieuwe wereld. Is het niet grappig hoe we vaak vol ongeloof vragen: “hoe kunnen ze de wereld zo zien? Wat is er mis met hem?!" Neem dit punt ter harte en het kan uw kijk op het leven veranderen. Verklaart dit niet prachtig waarom er zoveel ideeën zijn over wat de wereld is en waar het leven over gaat?

En als we naar de volgende trede van een ladder stappen, zien we een nieuwe wereld – we verliezen ons vorige zicht. Hetzelfde geldt voor de menselijke ontwikkeling en groei. Zodra we een stadium voorbij zijn, zien we de wereld niet langer door dat stadium heen. De sport zelf – het podium zelf – verdwijnt echter niet.

---

Bekijk mijn video waarin ik het AQAL-framework introduceer.

---

2. Overstijgen en opnemen: een sleutelprincipe van Ken Wilber

Het concept van transcenderen en omvatten is een van zijn grootste bijdragen. Hij heeft het niet alleen opgenomen in zijn werk over de menselijke ontwikkeling – het onderwerp dat we hier bespreken – maar ook om een ​​nieuwe integrale filosofie en zijn theorie van holons te creëren. Dat zijn meer fundamentele onderwerpen die we in de toekomst kunnen behandelen.

Dit concept van transcenderen en omvatten is nauw verbonden met ladder-, klimmer-, zicht- en schaduwwerk. Onvoldoende transcenderen en betrekken tijdens het ontwikkelingsproces is een recept voor schaduwen, en de ladder-klimmer-kijk-metafoor laat ons zien hoe we eerdere stadia van ontwikkeling kunnen integreren.

Laten we zeggen dat we bijvoorbeeld bij Green Postmodern komen. Een veelvoorkomend probleem in deze fase is dat we al onze verlangens naar individualiteit, succes, vooruitgang en materialistische prestaties moeten verwerpen en gevoelig en egalitair moeten worden.

Nou, dit is een recept voor een ramp. We moeten transcenderen en opnemen wat is er aan vooraf gegaan.

Dit vormt een diepgaande informatie voor de GU-artikelen. U zult in de artikelen in de sectie Cultuur, Maatschappij en Politiek opmerken dat we een doelbewuste poging doen om alle stadia van ontwikkeling te integreren (opnemen), maar ook de nadelen ervan te zien (transcenderen).

Transcenderen en omvatten is vooral belangrijk als we naar Integraal bewustzijn gaan. Bij Integral doen we een doelbewuste poging om een ​​geïntegreerde identiteit op te bouwen door ons groeiproces opnieuw te bekijken en delen van onszelf die we hebben achtergelaten nieuw leven in te blazen. Het is ook waarschijnlijk dat we op zijn minst een glimp hebben opgevangen van de mogelijkheid van transpersoonlijke ontwikkeling – het hoogste niveau van menselijke ontwikkeling – en daarom voortdurend moeten jongleren met transcenderen en omvatten.

---

---

3. Ken Wilber brengt Oost en West samen

Veel westerse onderzoekers hebben de menselijke ontwikkeling onderzocht en er bestaat een brede consensus over het algemene ontwikkelingsproces. Dit algemene proces komt voor in alle ontwikkelingslijnen – verschillende gebieden waarin we ons ontwikkelen.

Ook talrijk zijn de kaarten die de stadia van meditatieve groei beschrijven, vooral de oosterse. Ken Wilber zelf heeft minstens dertig van deze modellen vergeleken en overeenkomsten blootgelegd.

Deze worden door experts op elk van deze terreinen erkend als twee van de meest fundamentele aspecten van menselijke groei, maar zelden wordt er met beide rekening gehouden. Pas de laatste jaren zijn mensen beide met elkaar geïntegreerd.

Doshin Roshi's organisatie Integraal Zen laat beoefenaars werken aan groei in de ontwikkelingsfase, meditatieve groei en schaduwwerk. Doshin heeft zowel de integrale theorie diepgaand bestudeerd als het zenboeddhisme onder de knie gekregen. Paul Smiths Integral Christianity bekijkt de christelijke religie binnen een integraal raamwerk.

Ik durf te wedden dat een van de erfenissen van Ken Wilber zijn integratie van staten en stadia zal zijn. Zijn perspectief is dat contemplatieve groei (Wakker worden) en ontwikkelingsstadia (Opgroeien) grotendeels onafhankelijk zijn, behalve op de derde niveaus van ontwikkeling, zoals we hieronder zullen bespreken.

We kunnen daarom op een laag niveau van Opgroeien zitten en een hoog niveau van Ontwaken. Dit is gebruikelijk onder boeddhistische meesters uit het Oosten die naar het Westen zijn gekomen om les te geven. Beoefenaars zijn volkomen in de war: 'hoe kunnen ze een meester in meditatie in spiritualiteit zijn en toch immoreel, racistisch en seksistisch zijn?'

Omgekeerd kunnen we ons op een relatief hoog niveau van 'Opgroeien' bevinden, maar hebben we helemaal geen 'Wakker worden' gedaan. Dit is feitelijk de situatie in het Westen. Hoewel we in Growing Up rond het eind van het eerste en het begin van het tweede niveau zitten en er (onbewust) veel aandacht aan besteden, nemen we Waking Up niet serieus.

Bovendien interpreteren we alle ervaringen uit onze fase van Opgroeien, wat in het verlengde daarvan betekent dat we elk Ontwaken interpreteren op basis van ons ontwikkelingsniveau. Dit heeft enkele opmerkelijke gevolgen.

Hij roept daarom spirituele leiders op om leringen te creëren die op maat zijn gemaakt voor alle ontwikkelingsniveaus en voor mensen op alle niveaus van Ontwaken.

---

4. Een alomvattende theorie over schaduwwerk

Ken Wilbers benadering van schaduwwerk is de meest uitgebreide die ik ben tegengekomen.

Kortom, een schaduw is een onderdrukte, verstoten subpersoonlijkheid die we ontkennen of waarvan we ons niet bewust zijn. Het is eigenlijk een eigenschap, emotie of kwaliteit die we zelf hebben, maar die we niet erkennen. In plaats dat het deel uitmaakt van ons identiteitsgevoel, het wordt versplinterd en onderdrukt, en eenmaal onderdrukt zien we het als 'daarbuiten'.

We zien vaak onze schaduw in andere mensen die de kwaliteiten in onszelf vertonen die we ontkennen. Dromen kunnen ons ook naar onze schaduwen wijzen.

Schaduwwerk is psychologisch werk dat we doen om onze schaduwen opnieuw te erkennen. Freud beschreef schaduwwerk prachtig toen hij zei: “waar ‘het’ was, daar zal ‘ik’ worden.”

Ken Wilber heeft zijn diepgaande kennis van menselijke ontwikkeling en groei verweven met schaduwwerk, en in zijn werk legt hij prachtig de schaduwen uit die we ontwikkelen. op elk niveau in het ontwikkelingsproces.

Freud is een meester in de schaduw, maar zijn opvatting ervan is gecentreerd rond bepaalde stadia van ontwikkeling en repressiekwesties die tegenwoordig niet zo relevant zijn voor volwassen volwassenen in het Westen. Dit is waar Ken Wilber in beeld komt.

Ken Wilber breidt Freuds opvatting van de schaduw uit. Hij beweert dat schaduwmateriaal op alle ontwikkelingsniveaus kan worden gecreëerd. Dit komt eenvoudigweg omdat de menselijke ontwikkeling een proces is dat overstijgt en omvat, en als we aspecten van onszelf te agressief transcenderen of ze niet adequaat betrekken, zal dat aspect van onszelf in de problemen komen. onderbewust.

Hij heeft een soort schaduwencyclopedie gemaakt – een gids voor de typische schaduwproblemen die zich voordoen in verschillende stadia van de menselijke ontwikkeling en groei, zowel in Opgroeien als in Wakker worden.

Belangrijk is dat hij ook beweert dat 'Opgroeien'-werk – meditatieve beoefening – de schaduw niet aanpakt, en dat het deze juist kan verergeren.

Schaduwwerk is eenvoudigweg een dimensie van de mens die vrijwel geheel gescheiden is van elk opgroeien of ontwaken – het heeft zijn eigen dynamiek, zijn eigen patronen en zijn eigen unieke paden om het gebroken materiaal te genezen.

Ken Wilber

---

5. Menselijke ontwikkeling en groei op het derde niveau

Ook brengt hij op prachtige wijze de hoogste regionen van de menselijke ontwikkeling in kaart. Dit zijn ontwikkelingsstadia die maar heel weinig mensen bereiken en die bij de overgrote meerderheid van de mensen onbekend zijn.

Om wat context te geven: de meeste mensen brengen hun leven door op het eerste niveau van ontwikkeling. Al deze niveaus worden gekenmerkt door een gevoel van tekortschieten en mono-perspectief.

Het snijvlak van de menselijke ontwikkeling – stadia die de mensheid radicaal zouden veranderen als we ze op grote schaal zouden bereiken – is het tweede niveau van ontwikkeling. Want waar de mensheid is in het geheel in zijn ontwikkeling zijn de fasen van het tweede niveau radicaal verschillend. Hier doen we een poging om alle eerdere ontwikkelingen te integreren en zijn we multiperspectief. Graves beweerde dat dit is waar we terechtkomen echt menselijk.

Maar er is meer.

Stadia van het eerste en tweede niveau komen in veel ontwikkelingsmodellen voor en zijn goed gedocumenteerd. Minder vaak aangetroffen zijn fasen voorbij het tweede niveau. Maar ze bestaan ​​wel, en de post-1e-tier stadia zijn ontdekt door onderzoekers als Susanne Cook-Greuter, Abraham Maslow en Sri Aurobindo hebben allemaal gemeenschappelijke kenmerken.

Ken Wilber heeft onderzoek gedaan naar fasen die verder gaan dan de Integrale/Centaur/Multiperspectival/2e-tier-fasen en heeft vier 3e-tier-fasen bedacht.

Zoals Ken Wilber zinspeelt, wat de 3e-tier stadia uniek maakt, is dat we (op steeds diepere niveaus) ons identiteitsgevoel overstijgen en geïdentificeerd raken met transpersoonlijke realiteiten.

En terwijl we ons in de tweede fase van de ontwikkeling bevinden, kunnen we dat wel denken holistisch – in termen van geheel, in termen van alles dat intrinsiek verbonden is – op het derde niveau zitten we eigenlijk leven en waarnemen die heelheid.

Het derde niveau is een unie van staten met fasen: staten zijn intrinsiek onderdeel van structuren. Het zijn spirituele structuren.

Hoewel ik hier niet op de details van de fasen van het derde niveau kan ingaan, moet ik wel hun belang vermelden.

Heel eenvoudig: deze vertegenwoordigen de toekomst van de mensheid. Enkele zeldzame pioniers hebben het territorium van deze transpersoonlijke stadia in kaart gebracht. En er zijn op dit moment kleine hoeveelheden mensen die dit verre land markeren in de hoop dat toekomstige mensen hun voorbeeld zullen volgen.

Het is uiteindelijk onze bestemming om Mars niet te koloniseren (sorry, Elon). Het is niet om superintelligent te worden, om onsterfelijk te worden, of om ons bewustzijn naar een computer te downloaden. Het is bedoeld om deze ontwikkelingsniveaus te belichamen, niveaus die we bovenmenselijk zouden kunnen noemen.

Het feit dat deze stadia door scherpzinnige onderzoekers zijn blootgelegd, laat ons zien dat transpersoonlijke ontwikkelingsstaten de belangrijkste zijn toekomst van de mensheid

---

Dus daar hebben we het. Ladder, klimmer, uitzicht. Overstijgen en omvatten. Staten en stadia. Schaduwwerk. En ontwikkelingsstadia van het derde niveau.

Dit zijn slechts enkele van de edelstenen die Ken Wilber heeft bijgedragen aan ons begrip van menselijke ontwikkeling en groei.

Ken Wilber wordt wel de Einstein van het bewustzijn genoemd. Zijn bijdragen hebben in bepaalde kringen impact, maar zijn naam is nog steeds onbekend bij het grote publiek.

Ik denk dat het eeuwen zal duren voordat een aanzienlijk deel van de mensheid het belang van de theorieën van Ken Wilber inziet. Een van de missies van The Great Updraft is om precies dat te doen.

---