Hoe je Trekchö-meditatie doet

In dit artikel leer je hoe je Trekchö-meditatie doet. Dit is een van de belangrijkste meditatiepraktijken in Dzogchen, een Tibetaanse tantrische traditie.

Ik ben in de eerste plaats een yogi en mediteerder, geen geleerde. Dit is geen filosofische of artistieke discussie, maar... een praktische gids. Als je Trekchö wilt leren en de achtergrond en esoterische taal wilt overslaan, dan is dit perfect voor jou.

Laten we eerst even praten over wat Trekchö betekent en voor wie het geschikt is.

Trekchö: de achtergrond

Trekchö is een van de belangrijkste praktijken van de Dzogchen-traditie van het Tibetaans Boeddhisme, en wordt uitgesproken als “treg-chud”. Het betekent doorzien en doorzijnof openheid en bewustzijn. Het wordt in het Engels vaak omschreven als “cutting”: door alles heen snijdend wat onze ware natuur verduistert of vertroebelt.

Dit is een geavanceerde meditatieoefening die is ontworpen om je te helpen Nirvana, Rigpa, de Grote Perfectie te realiseren. Het wordt vaak beschreven in esoterische taal, wat krachtig is als je het kunt begrijpen, maar lastig voor beginners. Ik zal het beschrijven in meer conventionele taal. Als je geen ervaren mediteerder bent, probeer het dan gerust, ook al vind je het in dit stadium misschien te subtiel en ongrijpbaar.

Trekchö is zowel een bevrijdings praktijk en non-dualistische praktijk. Het bevrijdt ons van de ketens van onze zintuiglijke verschijnselen en van de ketens van anderen: de hardnekkige waan dat er iets experiëntieel buiten onszelf bestaat. Het helpt ons onze kooiachtige zelfcontractie te doorbreken die bijdraagt ​​aan de verdeeldheid tussen onszelf en anderen.

Trekchö: de how-to

Setup

Nu je dit leest, neem ik aan dat je een ervaren mediteerder bent en dat jullie allebei een favoriete opstelling hebben en min of meer kunnen mediteren, waar je ook bent. Dan is Trekchö ideaal omdat het is perfect geschikt om te zitten en om onderweg te oefenen.

Je kunt oefenen met de ogen open of gesloten, en er zijn twee houdingsopties:

• De standaardmanier: kies een meditatie houding en volg mijn drie houdingsstappen,
• De Dzogchen-weg: houd uw ogen open en zit comfortabel, en probeer niet in een speciale houding te zitten.

Misschien wil je graag naar een rustige ruimte gaan met minimale afleiding: het hangt af van je ervaringsniveau. Ik raad je ook aan een timer in te stellen.

Stappen

De Trekchö-praktijk is eenvoudig. Als je het een tijdje hebt geoefend, zul je beseffen hoe stom eenvoudig het is! Toch is het ook heel diepgaand.

• Vestigen: Neem even de tijd om in uw houding te komen. Je moet je alert en aandachtig voelen, maar toch stabiel en los,
• De dikke lettergreep: In Trekchö gebruiken we de snijdende lettergreep ‘Phat’ (uitgesproken als ‘fet’) om ons terug te brengen naar de staat van openheid en bewustzijn. Zeg het luid, krachtig en abrupt, en merk hoe het je waarneming verheldert en verfrist. Gebruik het wanneer u zich afgeleid, moe of saai voelt.
• Openheid: Open je bewustzijn zodat het alle zintuiglijke indrukken omvat, inclusief het lichaam, gedachten, beelden en geluiden. Houd het breed, uitgezoomd. Ik schreef zelfs in mijn dagboek: "Vestig breed, niet-samengetrokken, objectloos bewustzijn en houd het daar." Dit is je standaardhouding,
• Bewusstsein: Wat er ook opkomt, doordring het met je bewustzijn. Doorzichtig besteed er voortreffelijke aandacht aan, doordring het, zie de illusoire aard ervan. Wees er doorheen het, het volledig voelen, beseffen dat het niet gescheiden is van jou. Houd je er niet aan vast en duw het niet weg.

Dit is de Trekchö-praktijk die grotendeels wordt uitgelegd zonder de Dzogchen-context. Als je een meer poëtische en traditionele beschrijving wilt, raad ik je aan De bijzondere leer van de wijze en glorieuze koning van Patrul Rinpoche.

Laten we het hebben over enkele veelvoorkomende vallen in Trekchö.

Gemeenschappelijke vallen

Overweldigen: je voelt je misschien overweldigd door alle zintuiglijke input die je ontvangt. Dit is normaal als je dit soort meditatie nog niet hebt gedaan, en je zult er door oefening aan wennen. Ik zou je ook aanraden om niet te veel aandacht te besteden aan individuele sensaties. Streef ernaar om nooit het contact te verliezen met een breed, ongecontracteerd, objectloos bewustzijn.

Afleiding: we zijn aan het mediteren, dus we raken natuurlijk in afleiding, vooral op mentaal gebied. Wanneer dit gebeurt, zul je een vernauwing van je aandacht en een gevoel van samentrekking rond het afleidende fenomeen opmerken. Blijf terugkomen op uw standaard, brede standpunt, proberen je gedachten te doorzien en door te zijn, in plaats van eromheen samen te trekken. Open je ogen als je voortdurend wordt afgeleid.

Kleverigheid: je zult waarschijnlijk gevoelens ervaren die compact, geblokkeerd en plakkerig aanvoelen, en je vraagt ​​je af hoe het mogelijk is om daar doorheen te kijken en er doorheen te komen. Weet dat er uiteindelijk niveaus van dichtheid en zwaarte zijn alle sensaties worden transparant, licht en luchtig als we er voldoende in doordringen. Het is een uitdaging, maar enorm bevrijdend als je erin slaagt.

Verloren in reacties: u kunt op deze praktijk reacties krijgen, zowel plezierig als onaangenaam. Vaak identificeren we ons met onze reacties en voeden we deze. We vervallen in monologen en emoties, wat ons ervan weerhoudt ze te doorzien en er doorheen te komen Probeer je reacties als reacties te zien en de Trekchö-praktijk voortzetten, hoe overtuigend ze ook mogen zijn.

Laten we het nu hebben over de gemeenschappelijke inzichten die voortkomen uit het beoefenen van Trekchö.

Waar Trekchö je meeneemt

Nu je de basisinstructies hebt, gaan we het hebben over de effecten van Trekchö-oefeningen. Als u deze op een bepaalde dag niet ervaart, hoeft u zich geen zorgen te maken. Meditatie gaat over het volhouden van je beoefening en inspanningen in de loop van de tijd, in plaats van over wat er van dag tot dag gebeurt. Hoe meer je Trekchö beoefent, hoe beter je er altijd en overal contact mee kunt opnemen.

In grote lijnen helpt het je de stevigheid van alle verschijnselen te doorzien niets is buiten jou, en dat je ware aard is het licht of de bestaansgrond die aan alles ten grondslag ligt.

Door door te kijken en door te zijn, ontdekken we de lege en vluchtige aard van alle verschijnselen. Hoe solide of compact ook, verschijnselen in ons eerste-persoonsbewustzijn zijn vluchtig en flinterdun. Soliditeit is in werkelijkheid een illusie binnen de grotere ruimte, bewustzijn, helderheid, puurheid.

Dit is een van de belangrijkste leringen van Boeddha. Wanneer we ons dit realiseren, “wat er ook ontstaat is voedsel voor de kale Rigpa-leegte”, zoals Patrul Rinpoche zegt. We leren om niets vast te grijpen of weg te duwen, omdat het ons geen kwaad kan doen. Het ontstaat, we doorzien en zijn er doorheen, en het gaat voorbij.

We realiseren ons dat er niets te vinden is. Mijn pijn ligt niet buiten, mijn vreugde ligt niet buiten. Mijn geluk kan nergens anders gevonden worden. Het is het zoeken dat mij pijn doet. Het is mijn gebrek aan belichaming dat mij pijn bezorgt. Het is mijn geloof in ‘buitenzijn’ dat mij pijn bezorgt. Je berijdt de golven van de Grote Zee van het Zijn en beseft dat je kooi-achtige ego slechts een smet of verduistering daarin is.

Dit klinkt diepgaand, en dat is het ook, maar toch was het nooit niet waar. Je bent al ontwaakt, non-duaal, niet afgescheiden. Het zijn slechts tijdelijke verduisteringen die dat feit versluieren.

Het is te dichtbij, dus we zien het over het hoofd. Het lijkt te mooi om waar te zijn, dus we kunnen het nauwelijks geloven. Het is te diepgaand, dus we kunnen het niet volledig doorgronden. Deze pracht bevindt zich niet buiten onszelf, dus we kunnen haar niet opnieuw verkrijgen.

1e Jamgon Kongtrul Rinpoche: De vier proclamaties van Dzogchen